Als woorden konden doden
De mijne doen dat vaak
Dan had je geen raketten nodig
Met een nucleaire taak
Als de doden konden spreken
In Boedapest en Praag
Dan werden zij monddood gemaakt
Het antwoord op de vraag
Wie er gelijk heeft ligt in ‘t midden
En het midden demonstreert
In opdracht van een vijand
Van een vriend, of omgekeerd
De herfst van je leven heeft altijd een seizoen
De Hongerwinter, afgezaagde bomen in ‘t plantsoen
De korte, Praagse lente, die uit het oosten kwam
De lange, hete zomer met een dode op de Dam
Als westen- en de oostenwind gaan botsen, wordt beweerd
Dan wordt de lucht een gas dat zo maar explodeert
Ergens in het midden, waar eens de waarheid lag
Maar waar die is gebleven
Dat weten zij alleen die niet meer leven
En die zwijgen… als het graf.
Simon Hammelburg
Ik heb dit boek, Van binnen is alles stuk – Herinneringen van vernielde generaties, bijna in 1 adem uitgelezen!
Zoveel herkenning voor mensen van mijn generatie. Vooral vakmatig begrip voor onze onmacht en uitleg over wat bijna niet uit te leggen valt.
Simon, mes hommages, een meesterwerk, waarvoor mijn dank.
Met een amicale groet,
Robert Zurel