Een oergeestige voordracht door Tonko Dop, de naamgever voor de hoofdpersoon Tonko Sluyter in Het voorgesprek, die onlangs het eerste exemplaar van dit boek ontving uit handen van Simon Hammelburg en sprak tijdens zijn boekpresentatie in Amsterdam.

“Tien jaar geleden schreef ik mee aan de biografie van Mary Dresselhuys, die hier decennialang om de hoek woonde. Om te praten over leven en werk van deze legendarische actrice, werd ik uitgenodigd door een goed beluisterd programma op radio 1. Voorafgaand hieraan was er een zogenoemd Voorgesprek met een redacteur. Een voorgesprek is de warming-up voor de presentator. Een proefstolletje, waarbij de schrijver mag leeglopen over zijn boek. De redacteur werkt zijn aantekeningen uit tot een vragenlijst voor later in de uitzending.

Kat in ‘t bakkie zou je denken. Het boek bleek door de redactie niet gelezen te zijn. En de vragen aan mij waren knullig en ongeïnteresseerd. Dat wordt straks in de uitzending lachen, dacht ik nog. En uur voor de uitzending begon, hing de redacteur aan de lijn. Er was iets met voetbal, ze konden Hugo Borst  krijgen, dat begreep ik toch zeker wel, dus nou ja, volgende keer beter en veel succes met je boek, ik heb het met veel plezier gelezen, de groeten trouwens aan mevrouw Dresselhuys als je haar weer spreekt. Wat zeg je, is ze allang dood, ik zal het Wikipedia doorgeven.

Twee jaar later: weer een boek, nu over Ellen Vogel, nog zo’n grande dame van het toneel. Bovendien liep er op Nederland 2 net een serie van mijn hand over de televisie, ‘Achter Het Scherm’ geheten. Of ik de hoofdgast wilde zijn van een mediaprogramma op radio 1. Nee, een voorgesprek hoefde niet, ben je gek, we weten toch wie je bent? De uitzending was amper begonnen toen de presentator een compilatie van mijn werk voor radio en tv aankondigde. Zodat, zei hij, de luisteraar een idee kreeg wie ik was en wat ik zoal had gedaan. Waarna de regisseur een geluidsoverzicht liet starten van drie fragmenten waarmee ik niets van doen had. Niet ik, maar een mij totaal onbekende collega was hier in geluidsflarden te horen. De redacteur die de verkeerde fragmenten had uitgekozen, deed na afloop van de uitzending alsof er niets was gebeurd.

Ik moest onmiddellijk aan deze voorvallen denken toen ik Simon’s boek Het Voorgesprek las. Waar ik de nieuwe Hilversumse mores als absurde, maar onvermijdelijke uitingen van een veranderende tijdsgeest beschouw, daarin vindt Simon volop ingrediënten voor een zeer geestige media-satire. We mogen als lezer dankbaar zijn dat hij de uitwassen van het journalisten- en uitgevers milieu aan den lijve kon ondervinden bij de promotie van zijn eerdere boeken. Het Voorgesprek laat zich lezen als het juiste antwoord op onverschilligheid. Je kunt maar beter lachen om een generatieconflict, ook als je als schrijver moet leuren met je boek.

Simon’s repliek is dan weer mild, meestal bijtend, maar altijd treffend. En zijn cabaret-achtergrond verraadt zich in de zeer levendige dialogen. Meer nog dan journalisten krijgen uitgeverijen en hun potsierlijke pr-circus er van langs. Het “totale ontzorgingspakket” reken ik nu al tot een klassieker. Ik doe een oproep aan de jongens en meisjes van de in Amsterdam woonachtige en werkzame radio- en tv-redacties: nodig Simon uit voor je programma, voorgesprek over Het Voorgesprek niet noodzakelijk. En je kunt hem altijd nog vlak voor de uitzending afbellen, als er weer iets met voetbal is.

Proficiat, Simon.”

Tonko Dop

Een heerlijke middag in een overvolle Literaire Salon Jimmink te Amsterdam, een uitermate tevreden publiek en een oergeestig verhaal van Tonko Dop, de naamgever voor de hoofdpersoon van Het voorgesprek. Het was blijheid alom. Dank aan Gert-Jan Jimmink, Hanneke Tinor-Centi, Gerard Hesen, Tonko Dop en alle overige aanwezigen.

Een prachtig gefilmd portret van samensteller Dick Houwaart (overleden december 2016), een trotse uitgever Rien Ipenburg, een eerste exemplaar van Ons Jodendom overhandigd aan Job Cohen, zijn warme woorden, tevreden gasten en bijna alle negentien scribenten; dat was de sfeer op deze 6e april 2017 in het Joods Museum Amsterdam. Het boek is mooi geworden, in de stijl van Houwaart. Postuum bedankt Dick, voor Mijn Jodendom (1980) en Ons Jodendom. Jij zou gezegd hebben: “We kunnen ermee voor de dag komen.” Dat is vanmiddag gebeurd. En het was goed zo.

Een grandioze middag in Café Lev van Joods Maatschappelijk Werk. Geïnteresseerd en hartelijk publiek zorgde voor een onvergetelijke en  goed bezochte bijeenkomst. Het verhaal door Simon Hammelburg over zijn boek Van binnen is alles stuk – Herinneringen van vernielde generaties (Aerial Media Company) blijft alle aanwezigen zichtbaar boeien.

Voorafgaand aan Dodenherdenking, na een beeldschone bijeenkomst ‘s ochtends in het Joods Cultureel Centrum in Amsterdam, ‘s middags een unieke, uitermate sfeervolle presentatie bij De Literaire Salon van Boekhandel Jimmink, met excuses voor de mensen die er niet meer in konden. Er kon geen muis meer bij. Bedankt publiek, Aerial Media Company, Gerard Hesen, Zwi Shapiro en vriend Gert-Jan Jimmink. Het kon niet mooier!

Gisteravond een goed bezochte, sfeervolle, diepzinnige en saamhorige bijeenkomst bij boekhandel Jansen & de Feijter in Velp. Het was hartverwarmend. Bedankt allemaal!

Vanmiddag ging Simon Hammelburg in gesprek met studenten en docenten Theologie en Religiewetenschappen en Traumaverwerking en Psychologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Na een inleiding door Simon voorzagen twee jonge wetenschappers zijn boek van commentaar, waarna een diepgaande discussie werd gevoerd, voorgezeten door Bert Jan Lietaert Peerbolte, hoogleraar Nieuwe Testament. De middag was perfect georganiseerd door  Ruben van Wingerden. Veel dank ook aan de briljante dames (zie foto) voor hun deskundige expertise.